|
تغذیه
برای پرورش بوقلمون دو برنامه غذائی اساسی باید در نظر گرفته شود. یکی غذای تمام نرم یا آردی و دیگری دانه ای یا پلت. نیازهای تغذیه ای بوقلمون بر اساس سن متغیر است. همچنانکه بر سن بوقلمون افزوده می شود، نیازهای پروتئین ، ویتامین و مواد معدنی این پرنده کاهش می یابد و بر نیاز آن به انرژی افزوده می شود.
مواد غیر قابل حل مانند سنگ ریزه (گرانیت) باید در سنین ۸ تا ۱۰ هفتگی به غذای بوقلمون اضافه شود. دان بوقلمون باید حتما حاوی یک ماده مقابله کننده با کوکسیدوز باشد و همچنین وجود یک ماده پیشگیری کننده بیماری سیاه سر (black head) نیز در غذای بوقلمون ضروری است. باید همیشه غذا و آب در اختیار پرنده باشد. غذای غیر نرم یعنی با ذرات درشت (pellet) را می توا ن از هفته چهارم زندگی برای جوجه های بوقلمون در نظر گرفت.
می توان برای تغذیه بوقلمون از یونجه تازه و ترد، شبدر خوب، علوفه سبز تازه یا جوانه سبز غلات که به خوبی خرد شده و فاقد رشته های بلند باشد، استفاده کرد. همه اینگونه مواد را میتوان روزی یک یا دوبار به بوقلمون های جوان داد. هرگز نباید علوفه پژمرده یا خشکیده و سایر مواد غذائی مشابه را در اختیار پرنده گذاشت.
در فرمول غذائی بوقلمون میتوان از کنجاله سویا، ذرت آسیاب شده و مشابه آنها استفاده و دان تهیه کرد. غذای بوقلمون های در حال رشد را از سن هشت هفتگی تا عرضه به بازار باید در اختیار بوقلمون های جوان قرار داد. پروتئین موجود در آرد سویای پوست کنده برای بوقلمون های بالغ بسیار قابل هضم ولی مواد هیدروکربنه موجود در آن زیاد قابل جذب نیست.
میزان غذای بوقلمون
جوجه های بوقلمون تا ۲۴ ساعت و یا حتی بیشتر احتیاج به خوردن و آشامیدن ندارند زیرا از زرده ذخیره بدن استفاده می کنند ولی بعد از این مدت باید غذا و آب کافی در اختیار آنها قرار داد. مقدار غذائی که توسط جوجه بوقلمون های در حال رشد خورده می شود در اولین ماه زندگی ۴۵۰ تا ۴۶۰ گرم است.
اصولا بوقلمون حیوانی است که مخصوص گوشت پرورش داده می شود لذا از اینرو بیشتر انتخاب در بوقلمون از نظر تبدیل غذائی صورت می گیرد. بدین ترتیب که هر چه بوقلمون در ازا غذای کمتر گوشت بیشتری تولید کند بهتر است.
بوقلمون از نظر ضریب تبدیل پرنده خوبی به شمار می رود. زیرا به طور متوسط میزان ضریب تبدیل غذائی در آن در اوائل زندگی حدود ۱ به ۳ است. در برخی مزارع از غذای تمام آردی و در برخی دیگر از غذای آردی دانه ای استفاده می شود اما در گروهی از مزارع نیز تا ۸ هفتگی غذای تمام آردی و از ۸ هفتگی به بعد غذای دانه ای آردی در اختیار پرنده قرار می دهند. اگر بوقلمون به طریقه محدود نگهداری شود، اضافه نمودن علف سبز به جیره غذائی جوجه ها سبب بهتر شدن رشد می شود. ۴ هفته پیش از رسیدن بوقلمونها به بازار باید مواد بودار مانند روغن ماهی یا پودر ماهی را حذف کرد تا گوشت بوی نا مطبوع نگیرد.
غذای بوقلمونهای تخمگذار شبیه مرغهای تخمگذار است ولی باید توجه داشت که بوقلمونهای تخمی را نباید بیش از حد غذا داد زیرا سبب چربی گرفتن آنها می گردد و تولید تخم را پائین می آورد. جوجه ها را پس از خارج شدن از تخم به مدت ۲۴ ساعت باید در استراحت غذائی قرار داد و سپس به تغذیه آنها در ۱۵ تا ۲۰ روز اول توجه کرد.
برای فربه ساختن بوقلمون باید همه روزه خوراک دانه به آنها داد و هرچه هنگام بردن به بازار و کشتن بوقلمون نزدیکتر شود باید بر خوراک دانه آنها افزود. ترکیبات کلی جیره را ذرت، گندم، جو و یولاف تشکیل می دهد. ذرت را نباید تنها به بوقلمونهای پرورشی داد زیرا پرنده را بیش از حد فربه می کند. می توان در زمستان از برگ چغندر و یولاف نیز در ترکیبات جیره استفاده کرد. در اختیار گزاردن ذغال چوب، شن و آهک هم مناسب است. همچنین در موقع جفتگیری باید خوراک قویتری هم مانند آرد ماهی، پودر خون و … در اختیار پرنده قرار داد.
نکات مهم در تغذیه:
۱) از دادن خوراک بسیار و خوراک نامرغوب و کپک زده دوری کنید.
۲) علوفه سبز خرد کرده و چراگاه باید در دسترس جوجه بوقلمون قرار گیرد.
۳) گاهگاهی در آب آشامیدنی پرنده از یک قاشق چایخوری سولفات مس دو سود در یک لیتر آب استفاده کنید.
۴) آشیانه و خوراک و در صورت وجود چراگاه باید کاملا پاکیزه باشند.
نوک چینی
نوک بوقلمونهای جوان بین ۲ تا ۵ هفتگی چیده می شود. چنانچه دیرتر از این سنین اقدام به نوک چینی نمائیم، گرفتن و مهار حیوان به دلیل سنگینی جثه دشوار خواهد بود و ممکن است بوقلمون دچار پر ریزی گردد.
پیش از اینکه بوقلمونها دچار کانیبالیسم و پرکنی شوند بهتر است عمل نوک چینی انجام گیرد. نوک چینی نباید در یک روزگی و در جوجه کشی انجام شود. زیرا ممکن است این عمل باعث بروز استرس و بی میلی جوجه ها به غذا و آب و در نتیجه نزاری و بی آب شدن بدن حیوان (دهیدراسیون) گردد.
باید دقت شود سوراخهای بینی چیده نشود. همچنین دقت کنید که پس از این عمل غذا در دانخوری در سطحی باشد که جوجه های نوک چیده شده به راحتی بتوانند آنرا بخورند.
قطع تاج و ریش
تاج و ریش از اعضائی هستند که اغلب در نزاع های بین پرندگان به خصوص بوقلمون ها از هر عضو دیگری آسیب پذیرتر می باشد. تاج و ریش را میتوان در جوجه بوقلمونهای یک روزه به سادگی با قرار دادن بین انگشت سبابه و شست با ناخن شست قطع نمود. حتی تا سن سه هفتگی نیز می توان آنرا با ناخن گیر و قیچی به راحتی قطع نمود.
قطع ناخن
قطع ناخن معمولا برای جلوگیری از ایجاد خراش روی پوست بدن و پهلوی بوقلمون انجام میشود. این عمل بیشتر در محیط هائی که تعداد در سطح بوقلمون زیاد و بیش از حد متراکم است انجام می شود ولی حتی در پرورش در چراگاه نیز بسیار مفید است. برای این منظور بایستی ناخن ها به کلی قطع شوند. قطع ناخن باید در روز اول زندگی در موسسه جوجه کشی انجام گیرد.
قطع پر
چنانچه بوقلمون در چراگاه پرورش داده شود با قطع پرهای پرها به سهولت می توان جلوی پرواز این پرنده را گرفت. قطع پر از قسمت انتهائی یک بال با یک نوک چین از اقداماتی است که جلوی پرواز را در چراگاه خواهد گرفت. قطع پر با نوک چین برقی در یک روزگی تا ده روزگی می تواند انجام گیرد. عمل قطع پر در حال حاضر کم تر از سابق انجام می شود زیرا در بوقلمونهای گوشتی موجب بدشکلی لاشه می گردد.
محصولات مرتبط :
بسته آموزشی پرورش بوقلمون
سی دی آموزشی پرورش بوقلمون
طراحی نقشه سالن پرورش بوقلمون
مقالات مرتبط :
آموزش پرورش بوقلمون
آموزش پرورش صنعتی بوقلمون
پرورش صنعتی بوقلمون(1)
جدول مقایسه راندمان لاشه بوقلمون با سایر منابع پروتئینی
بیماری های بوقلمون
تغذیه بوقلمون
رمز و رازهای پرورش بوقلمون
برای ایجاد مزرعه ی پرورش بوقلمون از کجا شروع کنیم؟
آشنایی با ۸ نژاد مختلف بوقلمون
تهیه جوجه بوقلمون و جوجه ریزی
رده بندی انواع داروهای بوقلمون
بیماریهای رایج بوقلمون و داروهای موثر برای درمان
روش مصرف دارو برای بوقلمون
شرایط نور و دما برای پرورش بوقلمون
واکسنهای مورد نیاز در پرورش بوقلمون
زمان مورد نیاز برای پرورش و بهره وری بوقلمون گوشتی
منبع : سایت http://www.eggborn.com
| .: نظر شما در مورد این مطلب:. |
|
|
|
درباره ما
تماس با ما