نخستین پزشک آریایی به نام تریتا یا آترت نام داشت که از دیدگاه زرتشت و اهورا مزدا شخصی بود پرهیزکار، دانا، کام کار، توانا که برای نخستین بار، ناخوشی، تب و زخم نیزه را بازداشت. نام تریتا نه تنها در فرهنگ ایرانی بلکه در هندوستان نیز به‌عنوان اولین پزشک آریایی معرفی شده است. تریتا به‌عنوان نخستین پزشک و جراح آریایی با گیاهان و خواص آن‌ها آشنایی فراوان داشت. او برای درمان بیماری‌ها از عصاره‌های گیاهانی که خود استخراج می‌کرد، استفاده می‌نمود.
از سایر نامداران آریایی در این عرصه می‌توان جمشید یایما، فریدون یاتئا و غیره را نام برد. یما و تراتااونا از نخستین کسانی بودند که در ایران باستان توانستند بیماران دچار مشکلات پوستی، استخوانی و دندانی را از افراد سالم تشخیص دهند.
پیامبر تمدن آریایی تاکید زیادی بر حفظ و بقای گیاهان کرده است. در این تمدن قدیمی ایرانی دو گیاه "مورد و انار" مقدس بودند و همواره در بین مردم از ارزش والایی به دلیل سلامت انسان و محیط زیست برخوردار بوده‌اند.
در تمدن ایران باستان در کتیبه‌های مربوط به زمان هخامنشیان، از زعفران به‌عنوان گیاه دارویی با خواص و کاربرد بسیار فراوان یاد شده است.
نخستین نوشته‌ها و نسخه‌های به‌دست آمده از گیاهان دارویی در تمدن‌های مهم دنیا نظیر ایران باستان، مصر، خاورمیانه، یونان باستان، هند و چین به ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد بر می‌گردد. در این آثار نام گیاهان دارویی مانند درخت میر، کرچک و سیر به وفور به‌چشم می‌خورد، همچنین سایر تمدن‌ها مانند بابلیان، مادها، آشوریان و طب اسلامی مهد آغاز شروع پیشرفت‌ها در زمینه علم داروسازی گیاهی است.
دو کشور پهناور چین و هند هم چون ایران از پیشگامان طب سنتی و داروسازی گیاهی بوده‌اند. اولین آثار کشف شده از چین در زمینه گیاهان دارویی، نوشته‌ای است به نام شینون مربوط به حدود ۲۸۰۰ سال قبل از میلاد مسیح که در آن حدوداً ۱۰۰۰ گونه دارویی شرح داده شده است. یکی دیگر از نقش‌های گیاهان دارویی و نیروهای ماوراء طبیعت در شفاء و افزایش طول عمر انسان مربوط به ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در کشور هند می‌باشد.
وسعت و تنوع آب و هوایی در کشورهای ایران، چین و هند منجر شده است تا این مناطق از لحاظ تعداد و تنوع گونه‌های ارزشمند دارویی در دنیا از جایگاه خاصی برخوردار باشند به گونه‌ای که تاکنون صدها گونه گیاه دارویی با خواص بسیار مؤثر نظیر گیاهان دارویی و گیاهان ادویهای مانند فلفل‌سیاه، شاه‌دانه، زعفران، زیره، شیرین‌بیان، خشخاش، جوز هندی، کرچک، کنجد، آلوئه‌ورا یا صبر زرد، جین سینگ چینی، چای چینی وغیره را به دنیای امروز معرفی کرده‌اند.
دوران اسلامی
پس از تحول عظیمی که با آثار توسط بقراط پدر علم طب و شاگردش جالینوس طی سال‌های چهارصد و شصت تا دویست قبل از میلاد مسیح رخ داد، روش‌های درمانی بر اساس طب مزاجی جایگزین سحر و جادو و خرافات شد. برخی از دانشمندان و نویسندگان معتقدند که این تحول بزرگ در یونان باستان الهام گرفته از طب ایران باستان بوده است و مکتب طبی زرتشت خیلی زودتر از طب یونانی به‌وجود آمده بود. آن گونه که جنگ‌های میان ایرانیان و یونانیان منجر شد تا آثار طبی بقراط و سایر دانشمندان به‌دست ایرانیان بیفتد و اولین مدرسه به‌نام جندی شاپور تأسیس شود. پس از ورود سپاه اسلام به ایران، این مدرسه به‌عنوان بزرگ‌ترین مرکز تعلیم پزشکی در سر تاسر ممالک اسلامی درآمد.
در این زمان که یکی از طلائی‌ترین ادوار علم پزشکی در ایران است. دانشمندان بزرگی چون "ابوریحان بیرونی، زکریای رازی و ابوعلی سینا" پا به عرصه گذاشتند. آن‌ها توانستند در مدت کوتاهی، پیشرفت‌های چشم‌گیری، در جهان طب به‌وجود آورند.
کتاب قانون یکی از معروف‌ترین آثار پزشکی دنیا، از ارزشمندترین منابع قدیمی طب سنتی است که ابوعلی سینا پزشک و فیلسوف ایرانی آن را به رشته تحریر در آورد. او در این اثر گران‌بها ۸۱۱ داروی گیاهی و خواص مهم درمانی آن‌ها را معرفی کرده است. با کمال افتخار در حال حاضر اثر این دانشمند بزرگ ایران زمین به‌عنوان یکی از منابع مهم در دانشگاه‌های پزشکی سراسر دنیا، مورد تدریس و مطالعه قرار می‌گیرد.
گرایش عمومی به استفاده از داروهای گیاهی و به‌طورکلی فرآورده‌های طبیعی در جهان به‌ویژه در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده است. مهم‌ترین علل این گرایش را می‌توان اثرات داروهای شیمیایی از یک طرف و ایجاد آلودگی‌های زیست محیطی از سوی دیگر دانست.
